Ölüm Adası - John Dixon | Kitap Yorumu

Kitabın Adı: Ölüm Adası
Orijinal Adı: Phoenix Island

Yazarı: John Dixon
Yayınevi: GO! Kitap
Sayfa Sayısı: 462

TELEFON YOK. MESAJ YOK. E-POSTA YOK. TELEVİZYON YOK. İNTERNET YOK. KAÇIŞ YOK.

On altı yaşındaki boks şampiyonu Carl Freeman, güçsüzleri yumruklarıyla savunmayı alışkanlık haline getirdiği için bir türlü beladan uzak duramaz. Kimsesi olmadığı için hayatı koruyucu aileler ile ıslahevleri arasında mekik dokuyarak geçen Carl, girdiği son kavgada rakiplerinin hepsini hastanelik edince çıkarıldığı mahkeme tarafından cezasını çekmek üzere dış dünyayla bağlantısı olmayan bir adaya gönderilir.

Burası bir evi, bir ailesi ve bir geleceği olmayan çocuk suçluların son durağıdır. Ülkenin uzak bir köşesine kurulmuş olan bu kamp kimsesiz çocuklara merhamet göstermeyen sadist eğitim çavuşları tarafından yönetilmektedir. On sekiz yaşına kadar burada kalmaya mahkûm edilen Carl kurallara uyup cezasını çektikten sonra hayatında yeni bir sayfa açmayı planlar, hatta burada yeni arkadaşlar edinip Octavia adındaki gizemli bir kıza âşık olur. Ama acımasız çavuşlar, yorucu eğitimler, ağır cezalar buz dağının yalnızca görünen kısmıdır. Burası aslında gidenin bir daha geri dönmediği, çocukların avlanarak ya da idam edilerek öldürüldüğü, kesimhane denilen gizli bir devlet laboratuvarında denek olarak kullanıldığı bir ölüm kampıdır. Carl diğer çocuklar tarafından avlanmadan ya da kesimhaneye gönderilmeden önce buradan kaçıp dış dünyayı bu adanın varlığından haberdar etmek ve sevdiklerini kurtarmak zorundadır.

MERHABALAR!

Temmuz ayında çok kitap yorumu girip bir anda ağustos ve eylül ayında kitap yorumu girmediğimin farkındayım.İşler benim için ağustos ayında biraz hızlandı ve bununla beraber benim de kitap okuma hızım,hevesim düştü malesef.Bu ay Go! Kitap'tan çıkan,bana da okumam için yollanan Ölüm Adası (Phoenix Island) kitabıyla eylüle giriş yaptım.İyi ki de yapmışım.Kitap tam macera,gerilim karışımı bir kitaptı.Okurken hızlıca sonraki sayfalarda ne oluyor diye baktığım,düşünmeden elimin gittiği bir kitap oldu benim için.

Konusundan biraz bahsedeyim sonra da tekrar düşüncelerime geçeyim diyorum.Sizce de öyle daha iyi olmaz mı?

"Carl Freeman, 16 yaşında yetim kalmış bir çocuktur.O şehir senin bu şehir benim şeklinde şehirden şehire evlatlık verilmiş gittiği yerlerde de zorbalara karşı gelip onlarla dövüşmüş Carl.Babası Ama dövdüğü zorbalara çok zarar verdiğinden sürekli olarak mahkemeye çıkan Carl,en sonunda Fenix Adası olarak söylenen ama giden yetimler için Ölüm Adası haline gelen bir adaya sürgüne gönderilir.Yalnız adadan geri döndüğünde Carl'ın tüm suçları sicilinden silinecek ve polis olabilecektir.Ama Carl için bütün bunlar imkansız görünmektedir.Çünkü adada bir işler döndüğünü fark etmiştir."

Kısaca kitabın konusu bu şekilde.Bu şekilde ama okurken sessiz sessiz nidalarınızı tutamıyorsunuz.Çünkü gerçekten orada yaşananlar,yetimlerin yaşadıkları o kadar korkunç şeyler ki.İnsanın tüyleri ürperiyor.Tüyleri ürpermek derken,yazarın anlatımı bize aktarımı o kadar güzeldi ki çoğu yerde kitabın konusunun gerçek olduğunu böyle şeylerin gerçekten yaşandığını düşündüm.Tabi kitap tamamiyle kurgudan oluşuyordu.Yazarın aktarımı sayesinde gerçek gibi düşünüyordunuz.

Kitabı önerip önermediğime gelecek olursak.Şöyle ki bence kitap güzeldi.Tamam güzeldi de bunu "eh" gibi söyledim farkındaysanız.Çünkü kitap bittikten sonra aklımda kalan çocukların gerçekten yaşamak için verdikleri çabaydı.Mesela ben Gece kitabını okuduğumda aklımda tüm konusu kalmıştı,çünkü öyle etkilenmiştim kitap beni kendine öyle bir çekmişti ki bir daha konusunu unutmam mümkün değildi.Ama bu kitapta öyle olmadı.Belki de gün geçirebilecek,çerezlik adı altında olan kitaplardan olduğundandır.

Onun dışında bu kitap sizi Reading Slump adı verilen "Okuyamama Problemi"nden kurtarır ondan da emin olabilirsiniz.

Bir kitap hakkında daha söyleyeceklerim bitti.

BİR SONRAKİ YAZIDA GÖRÜŞMEK ÜZERE!

  Sevgiler,

Vera

Beni buralarda da bulabilirsiniz;

Facebook

Twitter

Instagram